เทศบาลเมืองพิบูลมังสาหาร

แก่งสะพือ

คำว่า สะพือ สันนิษฐานว่าเป็นภาษาส่วยหรือกวยหรือเขมรป่าดง มาจากคำว่า กะไซพรืด (กะไซ แปลว่า งู , พรืด แปลว่า ใหญ่) ต่อมาเพี้ยนเป็น ซำพรืด จนในที่สุดเพี้ยนมาเป็น สะพือ ดังนั้น แก่งสะพือ จึงมีความหมายในภาษาไทยว่า แก่งงูใหญ่ ซึ่งสอดคล้องกับตำนานความเชื่อของคนในท้องถิ่นที่เชื่อกันว่า มีพญานาคหรืองูใหญ่อาศัยอยู่เพื่อปกปักรักษาภูมิสถานแห่งนี้

แก่งสะพือ

เป็นแก่งที่มีหินขนาดน้อยใหญ่สลับกันสวยงาม มีลักษณะเป็นเขื่อนขนาดย่อมขวางกันลำแม่น้ำมูล เมื่อกระแสน้ำไหลผ่านกระทบหินเกิดเป็นฟองขาวมีเสียงน้ำตกดังตลาดเวลา ซึ่งแก่งสะพือจะปรากฏความสวยงามเหมาะสำหรับการท่องเที่ยว ในช่วงเดือนเมษายน น้ำในแม่น้ำมูลจะลดลงจนสามารถมองเห็นแก่งหินสวยงามชัดเจน และบริเวณแก่งสะพือยังมีร้านค้าชุมชนสำหรับขายของที่ระลึกและอาหารให้แก่นักท่องเที่ยวอีกด้วย

พลับพลาที่รำลึก

เมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน 2498 พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ได้เสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมราษฎรที่มาเฝ้าฯรับเสด็จฯอย่างใกล้ชิด และทอดพระเนตรแก่งสะพือ และทรงประทับ ณ พลับพลาแก่งสะพือ